οπεύει

ὀπεύει (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «περισκοπεῑ, βλέπει».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται με τη ρίζα οπ- (βλ. όπωπα)

πρβλ. και οπιπεύω*].